Assembly Öğreniyorum-7
6802 Mikroişlemci Uç Tanımlamaları:
Vss : Topraklama, şase
HALT : En son yaptığı işlemi tamamlar ve çalışmasını durdurur. Pause işlemi gibi düşünebiliriz. Eğer kesme işlemi (halt) yapılmayacaksa bu uç +5 volta bağlanmalıdır.
MR : İşlemcinin bilgisayara bağlı hızı yavaş olan ana belleklerle çalışabilmesini sağlar.
IRQ (Interrupt Request) : CCR kayıtçısında belirtilen kesme (I) biti ile denetlenir. Eğer I biti sıfırsa gelen gesme isteğine cevap verilir. FFF8, FFF9 adreslerinde yazılı olan adresteki programa dallanır.
VMA (Valid Memory Address) : Adres hatları üzerindeki bilginin adres bilgisi olup olmadığını belirlemeye yarar.
NMI (Non-Maskable Interrupt) : Bu uç lojik-0 olunca mikroişlemcinin o andaki bilgileri yığın göstergeci vasıtasıyla saklanır. FFFC, FFFD adresinde belirtilen programa dallanır.
BA (Bus Avaible) : Bu uç data ve adres yollarının mikroişlemci dışındaki kullanıcılar için kullanmaya uygun olduğunu belirler.
Vcc : Bu uçtan besleme gerilimi verilir. (5V)
R/W (Read/Write) : Lojik-o ise hafızaya yaz, lojik-1 ise hafızadan oku demektir.
RE ( Ram Enable) : İşlemcinin içindeki küçük ramin (128byte) kullanıp kullanılmayacağını belirleyen uçtur.
E ( Enable) : İşlemci ile çevre birimleri arasındaki senkrinizasyonu sağlayan uçtur.
XTAL ve EXTAL : Kristal frekans uçlarıdır. PC’nin çalışma frekansını belirler.
RES : Bu uç lojik-0 yapıldığında program FFFE ve FFFF adresineki yazılı olan adrese dallanır; ve bu adreslerin gösterdiği adres mikroişlemci programının başlangıç adresidir.
Not : mikroişlemci programının başlangıç adresinde bir EPROM vardır ve içerisinde BIOS yazılımı vardır.
A0-A15 uçları adres uçlarıdır, 16 bittir.
D0-D6 uçları ise veriyolu uçlarıdır, 8 bittir.
Verilerin işlemciye girdiği ilk nokta Data Bus’dır.
Mikroişlemci resetlendiğinde veya enerji verildiğinde adres çıkışı ilk anda; A0:A0,A1,…..A15 =1 olur. Yani FFFE dir. Bu adresteki bilgi otomatikman program sayacına yüklenir ve program sayacındaki bu yeni adres değerinden itibaren mikroişlemci çalışmasına başlar. Yani [FFFE]=80 ve [FFF0]=00 varsa bu değerler program sayacına yüklenir. PC=8000; artık [8000] adresindeki programa göre mikroişlemci çalışır.
Program Sayacı ( Program Counter) : O anda çalışacak komutun adresini üzerinde bulundurur.
Komut Kayıtçısı (Instruction Register, IR) : O anda çalışan komutu üzerinde bulundurur.
Komut Kod Çözücüsü (Instruction Decoder) : Komut kayıtçısından gelen bilgileri kontrol sinyalleri oluşturacak şekilde kodlar.
Akümülatör : A ve B olmak üzere 2 tanedir. Data ucu akdar bite sahiptir. (8) ALU tarafından kullanılır.
Indis Kayıtçısı : 16 bitliktir. Kullanılacak gerçek hafızanın yerini belirlemek için bu kayıtçı içindeki değer, komutla belirtilen adrese eklenir.
Yığın Göstergeci (Stack Point, SP) : 16 bitliktir. Hafızadaki herhangi bir hücre adresini üzerinde bulundurur. Herhangi bi dallanma alt programlara gitme ve kesme istekleri anında mikroişlemcinin o andaki bilgilerini dönüş anında kullanmak üzere saklamak gerekir. Bunun içinde geçici olarak yığın göstergecinin RAM üzerinde göstermiş olduğu adresten geriye doğru bir data yığını oluturulur. SP ise bu data yığınının oluşturacağı adres başlangıcını üzerinde tutar. Yığına son atılan bilgi ilk alınır. Eğer yığının kapasitesi yetersiz ise yığın taşması (STACK OVERFLOW) problemi oluşur.
SP’nin değeri mükroişlemci tarafından otomatik olarak artırılı yada azaltılır.
Yığın Türleri :
-LIFO ( Last-in,First-Out) —> Son giren ilk çıkar
-FIFO ( First-in,First-Out) —> İlk giren ilk çıkar.
Kaynak göstermek koşulu ile alıntı yapabilirsiniz. Assembly öğreniyorum yazı dizim, 6802 Intel işlemcileri baz alınarak kendi yorumlarım/anlatımlarım, ders notlarım ve çeşitli internet kaynaklarından ufak alıntılar ile düzenlenlenerek yazılmıştır.